le scarpe slacciate

Zamrożone piosenki miłosne jak resztki lata w zamrażarce: niby jeszcze pachną słońcem, ale już nie grzeją. Wszystko wokół przypomina przeszłość, jak planety uwięzione na orbicie obcych rzeczy. Nawet lodówka wydaje się buczeć w rytm złamanych obietnic. Wszystko w tym dźwięku jest jak próba ponownego uruchomienia filmu, który zawiesił się na najważniejszej kadrze. Bezskutecznie: internet nie łapie uczuć, sygnał nie wraca. Tylko zapach lata wciąż utrzymuje się na dłoniach, jak duch tego, co mogłoby być, gdyby nie przebite opony i zamknięty plecak, do którego już się nie zmieści. Muzyka balansuje między goryczą a śmiechem nad własną naiwnością, jakby ktoś obiecał sobie nie płakać, ale mimo to chichota, gdy serce znów pęka na pół.