Kindsoldaat

Duże porcje, głośne cele i przekonanie, że dyscyplina to nie punkt w rozkładzie jazdy, ale styl życia. Tu wszystko – od zapachu porannych kiełbas po blask zegarków, kupionych nie dla szpanu, ale po to, by przypominały, ile pracy kosztuje każda sekunda. Świat, w którym słowo „dieta” sąsiaduje z „grindem”, a żart o „znowu przytyję” brzmi prawie jak mantra samoakceptacji. Przez brawurę i wersy o markach i barach przebija się coś bardzo ludzkiego – zmęczenie, marzenie o spokoju, obietnica danego sobie powrotu do domu, choćby pod osłoną nocy, ale z rezultatem. Poezja uliczna na bicie, gdzie każde „wystarczy” to nie finał, a jedynie oddech przed kolejną rundą.