Ау

Czasami wydaje się, że całe życie upływa w hałasie – gwar klubów, brzęk kieliszków, błyski świateł, ktoś się śmieje, ktoś się kłóci, a wewnątrz nadal rozbrzmiewa pustka. Można stracić wiele rzeczy: portfel, klucze, słuchawki... ale najstraszniejsze jest utracenie tego, kto nadawał sens temu chaosowi. Teraz wokół są te same twarze, te same piosenki, ale powietrze jakby się wyczerpało. Krzyk„Au!” przelatuje przez dym, nie znajdując adresata, rozpływając się w basach. I wydaje się, że to wciąż młodość, ruch, noc, ale serce już nie tańczy – ono szuka.