TURYSTA

Gdzieś pomiędzy tanim tequillą a poczuciem absolutnej wolności kryje się dziwne szczęście. Takie, które pachnie słońcem, potem i Diorem. Kiedy nikt nie zna twojego imienia, możesz w końcu być kimkolwiek chcesz: tańczyć do utraty butów, kłócić się z barmanem łamaną angielszczyzną, śmiać się zbyt głośno i nie myśleć o tym, gdzie jutro spoczniesz głową na poduszce.

Wszystkie konwenanse zostają w domu, a tutaj są tylko błyski neonów, lepka atmosfera klubu i iluzja wieczności, która trwa dokładnie do rana. Głupio, szalenie, ale naprawdę żywo. Pijany turysta w obcym mieście, we własnym ciele i nie w swoim życiu – ale w końcu bez strachu przed byciem sobą.