ENZO

Pachnie drogami i późnymi lotami – tymi, podczas których miasto już śpi, a wewnątrz wciąż buczy silnik pragnień. W tych wersach czuć zmęczenie pogoń za marzeniami i słodki posmak pewności, że wszystko nie poszło na marne. Podczas gdy niektórzy liczą miliony, tutaj liczy się bezsenne noce, odłożone kontrakty i obietnice sobie, że„wszystko jeszcze przed nami”.

Każdy wers wydaje się świecić neonem z okna studia – trochę zimno, trochę samotnie, ale pięknie aż do gęsiej skórki. Tam, gdzie miłość zazdrości mikrofonowi, a cisza irytuje bardziej niż krytyka. I niech na razie nie ma diamentów, ale jest szczera energia, która jest cenniejsza niż jakiekolwiek złoto – ponieważ to właśnie z niej wszystko się buduje.