exile

Czasami relacje przypominają stare filmy, które są wyświetlane w kółko – nawet jeśli znamy już zakończenie i za każdym razem jest ono równie bolesne. Wszystko wydaje się piękne: światło pada łagodnie, bohaterowie stoją naprzeciwko siebie, ale między nimi jest powietrze, napięte jak folia na starej szpuli. On nadal trzyma ją za rękę, ale scena już dawno się skończyła, nie będzie oklasków.

To historia o cichym odejściu bez skandalu i fajerwerków. Kiedy słowa nie są już potrzebne, ponieważ wszystkie„znaki” zostały podane, po prostu nikt nie chciał ich odczytać. Wydaje się, że świat jest taki sam, ale rodzime ulice stały się obce, a dom – tylko punktem na mapie przeszłości. Pozostaje tylko wyjść z kadru, nie trzaskając drzwiami, i pozwolić, aby napisy w końcu dotarły do końca.