Cómo Fue?

Czasami ból potrafi być niemal piękny – cichy jak pokój po odejściu kogoś bliskiego i ciepły, ponieważ wciąż żyje w nim pamięć. Każdy wers jest jak westchnienie między wspomnieniami, gdzie nawet papieros nie ratuje, a jedynie pachnie przeszłością. Serce wydaje się żywe, ale gdzieś jest uszkodzone – bije nierówno, potykając się o imię, które nie chce wyblaknąć. I już nie wiadomo, co jest trudniejsze – tęsknić czy próbować przestać. Po prostu świat stał się nieco cichszy, a nawet powietrze brzmi teraz tak samo jak to zdjęcie, którego nie da się wyrzucić.