Аритмия

Są uczucia, których nie da się przeżywać w ciszy. Są głośne jak ulewa na dachu i bezlitośnie szczere – jakby ciało samo wybrało, kogo ma trząść przy każdym oddechu. To nie jest miłość z podręczników: tu nie czeka się, aż„oddzwoni” lub„napisze pierwszy”. Tu po prostu żyje się w arytmii – we dwoje, synchronicznie, bez zabezpieczenia.

Dotyk zamienia się w diagnozę, uzależnienie – w formę oddychania. W głowie już dawno wszystko się pomieszało: gdzie są granice, gdzie„ty”, gdzie„ja”. Pozostaje tylko to dziwne szczęście, kiedy nawet ból wydaje się właściwy. Kiedy chcesz, żeby wszystko się skończyło – ale tylko nie ty.