ワールドエンドガールフレンド

Miłość nie brzmi tu jak wyznanie, ale jak zjawisko naukowe. Coś w rodzaju„grawitacji uczuć” lub„planetarnego załamania systemu emocji”. Wszystko się zgrało: gwiazdy, oddech, tempo wszechświata. Nawet czas, zazwyczaj obojętny na ludzi, jakby postanowił się cofnąć, aby dwoje miało miejsce na pocałunek. I nie ma znaczenia, że wszystko jest skazane na zniknięcie – gwiazdy, piosenki, miasta. W tej sekundzie wydaje się, że właśnie w tym tkwi sens – sprawdzić, ile szaleństwa można zmieścić w jednym dotknięciu, podczas gdy świat rozpływa się w świetle.