El Cielo

Kiedy parkiet zamienia się w arenę, a światła migają tak, jakby każda chwila była ostatnią, wszystko dzieje się szczerze i bez zbędnych ozdobników. Nie ma tu miejsca na krępujące pauzy ani nudne rozmowy – tylko iskry, oddech w rytm basów i zuchwały śmiech rozcinający powietrze.

Gdzieś pomiędzy dymem, rozlanym sprite'em z kodeinem i przenikliwym spojrzeniem w półmroku zaczyna się gra: lekko zaciśnięte usta, włosy wymykające się spod kontroli i ta sama chemia, która jest silniejsza niż jakakolwiek moralność. I niech jutro wszystko zostanie zapomniane, dziś lód pęka głośniej niż głośniki, a świat istnieje tylko w rytmie tego szalonego perreo.