À la base c'est nous

Kiedyś wszystko wydawało się proste: metro do ostatniego kursu, wspólne marzenia i kartonowe plany dotyczące świetlanej przyszłości. Potem ktoś dotarł do tej przyszłości – ale już nie razem. I teraz sukces ogrzewa, ale nie do końca. Są pieniądze, szwajcarskie zegarki, palmy w pobliżu... a w głowie tylko jedno„comme c’est dommage”.

W utworze nie ma narzekania ani żalu, ale rzadką mieszankę dumy i smutku, kiedy potrafisz cieszyć się z sukcesu innych, nawet jeśli trochę boli. Kiedy rozumiesz, że„magia” się wydarzyła, tylko nie z tymi osobami. Życie toczy się dalej, lajki się mnożą, ale w środku nadal pozostaje to samo„à la base, c’était nous”.