Maledetta Rabbia

Miłość, która nie umiera, po prostu zmienia formę. To w upale zamienia się w ból głowy, to w tęsknotę pod szumem fal, to w ochrypłe „basta” w kółko. Maszyna skrzypi, papieros gaśnie, a pamięć nie. Nawet kiedy wydaje się, że wszystko się skończyło, w środku wciąż trwa koncert: sprzężenie zwrotne gitary bólu, oklaski złości i zwrotka z żalu, która wciąż nie chce się skończyć. Wydaje się, że niektóre uczucia zostały stworzone specjalnie po to, by je przeżywać, a nie pokonywać. Drapią do krwi, ale ożywiają. I choć lato jest nienawidzone, słońce tnie w oczy, a morze wita bez uśmiechu, i tak tam idziesz. Bo gdzieś pomiędzy „boli” a „wolnością” zawsze gra cicha, uparta melodia „wciąż mi nie jest wszystko jedno”.