Fuimos Felices Aquí

Bywa, że szczęście kryje się nie w wielkich planach, ale w drobiazgach, które minęły zbyt szybko. Kiedyś wszystko było „wystarczająco”: śmiech przy śniadaniu, rozmowy bez celu, spojrzenia, których nie trzeba było tłumaczyć. Teraz z tych dni pozostał jedynie nawyk strachu, że to się już nie powtórzy, i nieśmiała nadzieja, że może jednak. Piosenka brzmi jak wyznanie zmęczenia, ale i jak sposób na niedopuszczenie do całkowitego, wstydliwego milczenia pamięci. Jest w niej dużo szczerości: trochę strachu, trochę śmiechu z niego, trochę nagości, kiedy nawet głos brzmi tak, jakby zrzucał z siebie ostatnią ochronę. Przecież naprawdę byliśmy szczęśliwi i to chyba już wystarczy.