SPINNIN′ ON IT

Gorące powietrze drży, jakby miasto samo oddychało przez beton i szkło. Wszystko płynie w rytmie upału: latarnie uliczne, odbicia na przedniej szybie, głosy zlewające się w puls. Ciało reaguje wcześniej niż myśli: taniec jako zwarcie między "jeszcze" a "zbyt". Każde uderzenie to jak rzut iskrą w benzynę i już nie można odróżnić żaru od pożądania, a noc staje się areną dla tych, którzy potrafią płonąć, nie pytając dlaczego. Świat rozpływa się pod basem, ale zamiast zmęczenia, czuję dziwną siłę, jak po burzy, kiedy wszystko się zeruje. Nie o miłości, nie o bólu, ale o wewnętrznym pożarze, którego nie da się ugasić nawet deszczem.