Nie bój się bać

Jakby życie wzięło i zdjęło filtr z obrazu. Wszystko nagle jaśniejsze, głośniejsze, bardziej szczere. Tu nie chodzi o sławę ani o honoraria – tylko o to, jak to jest, kiedy znowu czujesz, że każda komórka żyje. Kiedy stare marzenia już nie przerażają, a po prostu biorą za rękę i prowadzą tam, gdzie słońce świeci bezczelnie, prosto w oczy. W tym soundtracku nie ma pozy – jest ekscytacja. Trochę śmiałości, trochę dziecięcej naiwności i ten stan, kiedy świat obraca się w rytm bicia twojego serca. Babcia, dla której ważniejsze jest, żebyś jadł i nie zapominał dzwonić, jest tu miarą zdrowego rozsądku pośród zgiełku szaleństwa sukcesu. Wszystko inne to lekka euforia, w której można wreszcie przestać coś udowadniać i po prostu tańczyć.