Moon

Gorące powietrze drży nie z powodu temperatury, ale z powodu wewnętrznego napięcia. Wszystko bulgocze, kurczy się i znów wybucha, jakby ktoś próbował wyrwać się z własnej skóry, z cudzych oczekiwań, z niekończącej się walki o prawo do bycia sobą. Głęboki bas brzmi jak serce, które nie może się uspokoić, a wokal raz brzmi jak modlitwa, a raz jak wyzwanie rzucone niebu. W tych dźwiękach jest zmęczenie i siła, gniew i czułość – dziwne połączenie, które mają tylko ci, którzy zbyt długo się trzymali. Kiedy wydaje się, że świat się wali, ale zamiast krzyku rodzi się rytm. Taki, do którego nie tylko się tańczy, ale dzięki niemu się przeżywa.