LOVE ON ME

Kiedy miasto już oddechło i pozostało tylko w latarniach i odbiciach na mokrym asfalcie, dwoje wciąż nie zdecydowało – czy są przypadkiem, czy kontynuacją czegoś ważnego. Słowa mają jak szklane paciorki: piękne, ale śliskie, raz się rozsypują, raz nagle układają w szczerość, od której boli. Wszystko wydaje się proste – dwie dusze, jedno wieczorne metro i trochę zagubienia. Ale pod tym „co dalej?” kryje się znacznie więcej, niż można wypowiedzieć. A jeśli noc jednak się skończy razem, to znaczy, że te latarnie świeciły nie na darmo.