ICONIK - Japanese ver.

Gdzieś pomiędzy snami a neonami rodzi się moment, w którym grawitacja się poddaje. Wszystko wokół jest jak kadr z przyszłości: elektryczne powietrze drży, palce łapią iskry, a w rytm serca bije syntezatorowy bit. Znajomy świat się rozpada, a pozostaje tylko uczucie lotu – jasne, bezlitosne, niemal prowokujące. Nie ma w nim miejsca na wątpliwości: tylko ruch, ogień i bezwstydna wiara w to, że „legendarne” to właśnie ty, tu i teraz. Każdy akord buduje jakby własną galaktykę, gdzie nie ma ani zasad, ani strachów. Tylko dwoje – w epicentrum światła, pod księżycem, który widział wszystko, ale nigdy takiego blasku. A jeśli nagle zrobi się zbyt głośno, zbyt szybko, zbyt niewiarygodnie – tak właśnie ma być. Bo w tym wszechświecie wszystko jest możliwe. Zwłaszcza jeśli to ICONIK.