Ya No Duele

Kiedy ból w końcu ustępuje i przestaje być centrum wszechświata, w jego miejsce wyrasta cisza – tak spokojna, jakby świat po raz pierwszy odetchnął. Blizny pozostają, ale już jak medale: nie zdobią, ale przypominają, że przeżyłeś. I gdzieś pomiędzy przeszłością, która już nie boli, a teraźniejszością, w której łatwiej się oddycha, pojawia się poczucie siły – nie na pokaz, ale cichej, pewnej, przeżytej. Ta sama, która czyni człowieka nie do pokonania, ale nie obojętnym. Bo jeśli serce wciąż bije – to już zwycięstwo.