Can't Stop

Imię jak zaklęcie – proste, znajome, ale wystarczy je wypowiedzieć, a w środku wszystko drży, jakby przeszedł prąd. Świat natychmiast przestaje być podzielony na „ja” i „ty”: staje się jednym, spójnym „my”. Ani odległości, ani granice - tylko puls, który rytmem współgra z muzyką. Jest coś szalenie szczerego w tym niekończącym się powtarzaniu, w uporczywym "can't stop calling you" - jakby ktoś wymawiał ulubione słowo, aż straciło ono sens i stało się czystym dźwiękiem, oddechem. To nie jest uznanie, tylko długi oddech przed czymś ważnym. Przed życiem, które w końcu przestało udawać, że jest skomplikowane.