ICU

Miłość nie rozkwita tu powoli pod latarnią – wlatuje z rykiem, jak silnik przeładowany uczuciami i kofeiną. Serce bije jak tachometr w czerwonej strefie, a zdrowy rozsądek, zdaje się, wyleciał przez otwarte okno gdzieś w pierwszej zwrotce. Wszystko jest przegrzane, iskrzy się, a lekarze już machnęli ręką: diagnoza to chroniczne zaostrzenie namiętności, leczenie niemożliwe. Każde uderzenie bębna jest jak defibrylator, każdy wokalny „wstrząs” to impuls w nerwy, który nie pozwoli usiedzieć w miejscu. W tej piosence nie ma hamulców, tylko żwir, żar i oślepiający błysk – ten sam, który pojawia się, gdy zderzają się dwa pędzące naprzeciw siebie światy. I choć rozbrzmiewa alarm ostrzegawczy „warning”, wyłączyć chce się tylko głowę, a nie muzykę.