Younger Days

Jest takie uczucie – kiedy wszystko, co znajome, nagle staje się małe. Dom, ulica, drzewa, a nawet huśtawki na starym podwórku – jakby zabawki. Patrzysz na nich z daleka i nie rozumiesz, jak mogli zmieścić się w tym świecie w całości. Muzyka pachnie drewnem, letnim powietrzem i czymś, co odeszło bezpowrotnie. Nie ma w niej dramatu – tylko lekki smutek człowieka, który dorósł i przypadkowo zdał sobie z tego sprawę w drodze do domu. Takie piosenki nie płaczą, tylko po prostu cicho kiwają przeszłości: „dziękuję, było wspaniale”. I idą dalej, boso po nowym asfalcie, trochę zagubieni, ale już pewni.