DICI

Mieszanka taniego alkoholu, zmęczenia i filozofii na dnie szklanki. Bar tętni życiem, przyjaciele są w różnym stopniu rozpadu, a ktoś znowu mówi o nowym życiu – oczywiście jutro. Ale jutro nigdy nie nadejdzie, kiedy pod nogami chwieje się podłoga, a w głowie tylko „jak my tu w ogóle dotarliśmy”. W tym bezmyślnym szaleństwie jest pewna uczciwość: nikt nie udaje, że ma wszystko pod kontrolą, po prostu każdy ratuje się jak umie – ktoś żartem, ktoś margaritą, ktoś marzeniem o wyjściu z własnego impasu. Muzyka jest tu jak ostatni papieros przed świtem: gorzka, pali, ale nie można się od niej oderwać.