Cadillac solitario (feat. Bunbury)

Pachnie benzyną, miętowym martini i tym momentem, kiedy noc zdecydowała, że czas, by świt przejął władzę. W starym „Cadillacu” wciąż czuć ciepło obcych kolan, ale na tylnym siedzeniu znów jest pusto. Miasto mruga od dołu światłami, a gdzieś tam, za szklanymi oknami, mieszka ktoś, kto dawno przestał czekać.

I wszystko wydaje się jasne – przeszłość dawno odjechała na przeciwległym pasie, ale wystarczy spojrzeć w stronę starej dzielnicy, a w środku coś zaskrzypi jak stary zapalnik. Pijana romantyka, wypalony papieros i próba zapomnienia, która, jak się wydaje, znów się nie powiodła.