Rasa ini

Jest coś szczególnie wzruszającego w tych historiach, w których serce decyduje się zagrać w „co by było, gdyby”. Kiedy przeszłość jeszcze nie puściła, ale ktoś nagle się pojawił – nieplanowanie, nie w porę, po prostu... w porę dla duszy. Taka niezręczna wdzięczność za obecność i jednocześnie poczucie winy za to, że w środku już coś nowego się porusza. Piosenka brzmi jak ciche wyznanie w półmroku, kiedy nikt nie wymaga odpowiedzi, ale każdy oddech już wszystko powiedział. Trochę smutku, trochę ciepła – i to właśnie to uczucie, kiedy chce się zostać, chociaż rozum szepcze: „nie wolno”.