シャッター

Taśma pamięci wciąż trzaska – nawet gdy aparat został już odłożony na górną półkę. Tam, gdzie wcześniej były filtry, kadry i lajki, zostały tylko łzy i zapach, którego nie da się wyretuszować. Miłość jest przecież jak fotografia: najpierw wydaje się, że to jest idealne światło, a potem zdajesz sobie sprawę, że zbyt bardzo starałeś się złapać ostrość, a zapomniałeś po prostu patrzeć. I teraz wszystkie te zdjęcia wydają się trochę obce, jakby ktoś inny uśmiechał się twoim uśmiechem. Chciałem zachować, wyszło – wymazać. Ale może nie chodzi o to, że ujęcie nie wyszło, tylko o to, że niektórych momentów nie można filmować. Można je tylko przeżyć – aż błysk zgaśnie.