$O$

Pachnie potem, okruchami sceny i lekką rozpaczą tych, którzy zbyt długo dążyli do spełnienia marzeń, a potem zrozumieli, że tam też działają kasy fiskalne. Wszystko wydaje się przebiegać zgodnie z planem: scena, światła, oklaski. Tylko w środku coś szepcze o„komercji” i o tym, jak bardzo chce się po prostu robić swoje – bez rachunków, bez cudzych oczekiwań. Ale życie to nie barter. Czasami trzeba sprzedać piosenkę, żeby potem kupić mamie prezent. I tak, trochę wstyd, trochę smutno, ale uczciwie – bo w tym zgiełku wciąż słychać próbę pięknego przetrwania.