Shiver

Ciepły jak południowy wieczór i dziki jak rzeka po deszczu. Wszystko w tym dźwięku to ruch: powolny, lepki, z lekkim posmakiem grzechu i szaleństwa. Miłość nie jest tu delikatnością – jest jak upał, przed którym nie da się uciec. Najpierw pieści, potem parzy, a potem pozostawia ślad, jakby słońce na skórze.

Głos jest niski, prawie szeptem, i wydaje się, że sam płynie z prądem, nie próbując się wydostać. Między wierszami – drżenie, dym, zapach drzewa po burzy. W tej historii nie ma początku ani końca, tylko rytm, w którym dwoje traci poczucie czasu i mimo to trzyma się razem – zbyt mocno, by się rozstać.