KETCHUP

Miasto oddycha spalinami i pewnością siebie. Tutaj nie uśmiechają się – tutaj mierzą się bliznami, nowymi crossoverami i liczbą„kumpli w kontakcie”. Każdy wieczór jest jak mini premiera: czerwone światła reflektorów, czerwone bandany, czerwone flagi na mapie. Ale nie chodzi tu o glamour. Chodzi o tych, którzy nauczyli się podnosić po każdym upadku, nawet jeśli wstają już z siniakami pod oczami i gniewem zamiast kawy.

Jest coś hipnotycznego w tej brawurze – jakby z błota i krwi można było ulepić pewność siebie. Między wierszami prześlizguje się nie tylko przechwałki, ale uparte„żyję, bo umiem walczyć”. Wszystko wokół pulsuje w rytm bitów: agresja, humor, poczucie własnej wartości. I tak – ten sos naprawdę nie jest keczupem.