Blowing Smoke

Brzmi jak rewizja starych uczuć z nutką zjadliwej autoironii – jakby ktoś w końcu wyrzucił cudze koszule z szafy i przy tym głośno nucił. Nie chodzi tu o ból, ale o jasność: kiedy wiesz wszystko o człowieku, łącznie z jego ulubioną pozycją na kanapie i słabością do efektownych fraz – i już nie drżysz z powodu tej wiedzy. Miłość należy już do przeszłości, ale pozostały obserwacje – ostre, trafne, z tą samą kobiecą przenikliwością, która sprawia, że chce się albo śmiać, albo klaskać na stojąco.

Piosenka wydaje się należeć do tych, których słucha się podczas sprzątania mieszkania po rozstaniu: kurz unosi się w powietrzu, okna są szeroko otwarte, usta śpiewają każdą linijkę tekstu. I gdzieś pomiędzy ukłuciem urazy a uczuciem ulgi nagle robi się śmiesznie – bo to wszystko jest już filmem, a nie życiem.