Risk

Czasami zakochanie nie dotyczy osoby, a czystej teorii. To szalone zauroczenie ideą, w której serce już zanurzyło się w otchłani, a rozum wciąż pozostaje na brzegu, machając ręcznikiem i krzycząc:„Nie waż się!”. Ale kto w ogóle słucha rozumu, gdy w głowie rozbrzmiewają fanfary oczekiwania?

Pulsuje gdzieś pomiędzy paniką a zachwytem: wydaje się, że nic się nie wydarzyło, a już boimy się utraty. Wszystko jest w czasie przyszłym, ale emocje żyją teraźniejszością, jakby spotkanie już miało miejsce, jakbyśmy się pocałowali, pokłócili i pogodzili. Mózg tworzy scenariusze, serce podpisuje umowę bez czytania warunków.

I tak toniesz – pięknie, niezdarnie, z otwartymi oczami. Rozumiesz, że to może być katastrofa... ale jakże ekscytująca katastrofa.