betty

Młodość jest zawsze dramatyczna – nawet gdy wszystko wydaje się proste. Wiatr pachnie latem, deski pod stopami skrzypią, a gdzieś tam, po drugiej stronie ulicy, mieszka osoba, której nie wiesz już, jak spojrzeć w oczy. Wszyscy dorośli zapewniają, że„to minie”, ale w środku czujesz się jakbyś przeżywał tragedię na miarę Szekspira – tylko że zamiast balkonu masz trampki i imprezę.

Zmieszana szczerość, zagubienie i odrobina nadziei – jak notatka, którą wkłada się do plecaka, a potem boi się przeczytać. Błędy nie są tu fatalne w skutkach, to po prostu pierwsze. Miłość – nie wielka, ale prawdziwa: niezdarna, krucha, pachnąca sierpniem i wstydem za to, że wszystko zepsułeś, nie wiedząc, jak się zachować.