Космос

Czasami wszechświat kurczy się do rozmiarów dwóch osób. Wtedy gwiazdy nie są już niebem, a jedynie tłem dla oddechu, który nabiera wspólnego rytmu. Powietrze staje się rzadsze, jakbyście naprawdę byli na orbicie – bez zbędnych słów, bez ziemskich drobiazgów, tylko grawitacja przyciągania, od której nie ma ucieczki.

I niech wokół wszystko hałasuje i pędzi, ktoś spóźnia się do pracy, ktoś – do życia, ale tutaj panuje cisza. Kosmos. Gdzie„my” brzmi głośniej niż jakakolwiek rakieta, a Ziemia nie jest planetą, ale obietnicą: cokolwiek się stanie, i tak wrócisz do domu. Tylko że teraz„dom” to nie miejsce, ale osoba, w której oczach widnieje twoja galaktyka.