Nigdy więcej

Gorąca, jakby polska drama pod sosem namiętności, winy i lekkiego szaleństwa. Na początku wszystko jak zwykle – miłość, tango, piękne oczy. A potem – koniec! Serce już pęka, głowa brzęczy, a w piersi rozkwita to uczucie, kiedy miłość staje się trucizną, ale i tak nie można się od niej oderwać.

Ona jest jak ogień: przyciąga, aż wypali do kości. On jest jak kamień, który próbuje utonąć w sobie, ale nadal boli. Jest tu duma, ból i to desperackie„nie chcę cię znać”, za którym kryje się ciche„a jednak kocham”.

Muzyka uderza prosto w splot słoneczny – ciężko, nerwowo, z posmakiem pożegnania. I gdzieś w tym popiele już tli się nowe życie, ale palce wciąż pachną przeszłością.