G Wagon

Noc znów pachnie benzyną i tanim whisky. Reflektory przecinają ciszę, a bas dudni gdzieś w piersi, jakby to było drugie serce. Kiedy życie przypomina niekończącą się aukcję – kto da więcej, ten żyje – pozostaje tylko uderzyć pięścią w stół i zabrać swoje. Nie ma tu miejsca na filozofię: po prostu jedziesz, dopóki wystarcza benzyna i wiara, że nowe życie czeka gdzieś za następnym skrzyżowaniem.

I wydaje się, że to ta sama okolica, te same twarze, tylko blizny stały się głębsze, a samochody – droższe. Zamiast romantyzmu ulic – zapach Jackie i śnieg, który nie zawsze jest śniegiem. Ciepło daje tylko poczucie, że teraz nikt nie dogoni. Ani policja, ani przeszłość, ani własne błędy, pozostawione gdzieś między klubem a sądem.