TA TO FRIO

Połączenie upału ulic i lodowatego spokoju – tak brzmi ta piosenka. Gruby bas dudni jak silnik starego motocykla na skrzyżowaniu, gdzie zawsze jest głośno i trochę niebezpiecznie. Nikt tutaj nie udaje, że wszystko jest w porządku: każdy radzi sobie na swój sposób – ktoś się bije, ktoś zarabia, a ktoś po prostu patrzy, jak inni upadają. W powietrzu unosi się zapach potu, spalin i poczucia własnej wartości, którego nie da się kupić ani za lajki, ani za markę na trampkach.

Rytm płynie jak kroki tych, którzy znają cenę swoich blizn. Tutaj zimno nie pochodzi od zimy – jest w głosie, w intonacji, w przekonaniu, że opinie innych już dawno zostały skreślone. Kiedy w zwrotkach słychać frío, frío, nie czujesz obojętności, ale siłę, która nie potrzebuje ciepła. To nie wyzwanie – to stwierdzenie faktu. Świat hałasuje, ale w dzielnicy wszystko pozostaje po staremu: hałas, dym i własna prawda, za którą nie przeprasza się.