PaleTO

Wszystko kręci się jak na niekończącej się imprezie: dym, hałas, światła i ten sam refren, który powtarza się aż do transu – o„czterech gramach”, o ciałach wirujących wokół, o życiu przypominającym grę piłeczką pingpongową. Wydaje się, że to ciągłe chuligaństwo, pewność siebie i ruch – ale gdzieś pod tym słychać głuchą echo: mroczne stany, otchłań, która udaje radość. W każdym wersie – i przechwałki, i zmęczenie nimi.

Między wierszami przebija się to, o czym zazwyczaj się nie mówi: przegrane pieniądze, złamane serce, nuda zwycięstw i pragnienie, by choć przez chwilę nie być na scenie, a po prostu obok. Wszystko brzmi głośno, jasno, celowo brudno – ale w tym właśnie tkwi prawda. Świat, w którym cekiny przyklejają się do skóry nie gorzej niż tęsknota.