PERRA MADRE

Brzmi jak objawienie po zbyt długiej nocy, kiedy w szklance pozostaje tylko gorycz i echo cudzych pocałunków. Tekst niesie ze sobą mieszankę zuchwałości i wrażliwości: wydaje się, że jest impreza, Maria i tabletki na zapomnienie, ale w każdym wersie i tak przebija się jedno – pustka po stracie. Spotkałoby się coś równego, ale nie spotyka się. Dlatego żyje się na krawędzi: śmiech przez zęby, wyznanie przez przekleństwa i pewność, że„tak będzie zawsze”. Muzyka utrzymuje tę równowagę – ironia bez radości, ból bez łez, życie, w którym nawet błędy stają się rytmem.