S&S

W tym dźwięku czuć zapach asfaltu po deszczu i dym papierosowy zmieszany z ciężkimi zapachami klubowej nocy. Sceny migają jak kadry ze starego filmu gangsterskiego: ktoś wysiada z samochodu, jakby za nim podążał cały oddział, ktoś kłóci się o to, kto dostanie ostatnią„paczkę szczęścia”, a latarnie migają, jakby podążając za basem.

Nie ma tu miejsca na przypadki: każdy krok wydaje się być z góry zaplanowany, każdy wybór – ryzykowny. Wszystko w tym bicie to coś więcej niż tylko muzyka: Bronx zamienia się w metaforę, a życie – w taśmę, na której klatki kręcą się w nieskończoność, nawet jeśli ktoś wypadnie z fabuły.

Ironią losu jest to, że im jaśniej brzmi sukces, tym mroczniejszy cień się za nim kryje. Ale właśnie w tym kontraście rodzi się siła utworu – w tej dziwnej równowadze między blaskiem reflektorów a chłodem ulicy.