Mockingbird

Nocna kołysanka, w której obietnice brzmią głośniej niż usprawiedliwienia: szelest pustego domu, stare zdjęcia na stole i małe uśmiechy w kadrze – wszystko to stanowi tło dla cichego polecenia –„nie płacz, wszystko będzie dobrze”. Głos, jakby mówiący zza zamkniętych drzwi, delikatnie prostuje górną wargę i kładzie na ramionach nie pocieszenie, ale plan działania: kupić ptaka, pierścionek, sprawić, by świat znów się śmiał. W tej prostocie – całe wielkie życie, zapakowane w kilka zwrotów i kilka odważnych obietnic.

Zabawna mieszanka wzruszenia i biznesowej determinacji: jest tu zarówno bolesna wrażliwość wynikająca z wspomnień o pustym portfelu, jak i gotowość do obrony radości za wszelką cenę – aż po ponury żart o„skręceniu ptasiej szyi”. Brzmi jak spowiedź-plan dnia: ironicznie, ciepło i nieco surowo, jak notatka w dzienniku, w którym człowiek uczy się być oparciem, a jednocześnie przyznaje, że nie wszystko jest pod kontrolą.