また逢う日まで

Są piosenki, które pachną zmianą pór roku – tym pierwszym powiewem wiatru, który mówi: czas się rozstać, nawet jeśli ręce jeszcze się nie rozłączyły. Tutaj pożegnanie nie brzmi jak kropka, a raczej jak wielokropek: zwyczajne„do widzenia” zamiast ciężkiego„na szczęście”, lekki uśmiech, aby ukryć drżenie w głosie.

Jest ciepła i bolesna zarazem, jak ostatni spacer znaną aleją, gdzie jeszcze wczoraj wszystko było znajome, a dziś nagle wydaje się cenne. W tych wersach słychać wdzięczność za spotkanie i jasną nadzieję na coś nowego – nawet jeśli przed nami różne drogi, pamięć pozostaje wspólna, jak wiosna, lato, jesień i zima, które następują po sobie, ale zawsze powracają.