未確認領域

Jakby ktoś wziął notes z notatkami o marzeniach nastolatków i rozlał je po niebie markerami w neonowych kolorach. Są tu jednorożce, rowery z zepsutymi hamulcami i gwiazdy, które nie spadają, tylko uparcie pędzą na spotkanie. Wszystko brzmi jak zuchwała instrukcja lotu bez gwarancji: mapa się rozrywa, punkty orientacyjne się gubią, ale w środku jest silnik z czystej adrenaliny i muzyki.

Jest w tym poczucie wolności, które jest trochę przerażające i bardzo zabawne. To swego rodzaju kosmiczna ucieczka od„właściwego” życia: kiedy zamiast CV są serdeczne zapiski na chmurach, a zamiast kompasu – cudza dłoń, do której zawsze chce się sięgnąć. Im wyżej się wznosisz, tym wyraźniej staje się jasne, że niedopowiedzenia i niepewność nie przeszkadzają, a tylko bardziej podniecają.