Ella

Muzyka pachnie dymem klubów i nieco zuchwałymi perfumami – tymi, które pozostają we włosach do rana. Jest jak bunt po rozczarowaniach: zamiast łez i jęków włącza się tryb„nietykalna”. Taniec zamienia się w broń, a każdy ruch – w aluzję, wyzwanie, grę.

Jest w tym szczególna przyjemność – czuć się centrum wszechświata, kiedy wszystkie spojrzenia przyklejają się do gestu ręki lub obrotu biodra. Nawet lodowe serca zaczynają topnieć, a ktoś już snuje plan, jak przebić się przez ten koktajl blasku, pewności siebie i celowej oziębłości. Ale sekret polega na tym, że lód trzeba łamać ostrożnie – w przeciwnym razie można samemu utonąć w jego własnym ogniu.