Closer

Jakby noc w klubie i letni świt połączyły się w jednym kadrze: basy wciąż dudnią w piersi, dym i śmiech rozpływają się w powietrzu, a w środku – cicha prośba„przytul się bliżej, nie odpuszczaj”. W tych słowach miłość nie jest delikatną czułością, ale prawdziwą żywiołowością: wodą, w której trzymają się dwoje, próbując płynąć dalej, pomimo przeszłych burz i własnych szkieletów w szafie.

Muzyka kołysze jak długotrwały przypływ: to chuligański żar, to przejmująca miękkość, gdzie słodycz wyznań sąsiaduje z zuchwałymi rymami i ulicznymi obrazami. Z tego utworu emanuje nie tylko namiętność, ale także rzadkie w takich historiach ciepło – jakby nawet w chaosie imprez można było znaleźć swoją tratwę, na której dwoje czuje się bezpiecznie i dobrze.