DREAMING ON

Wygląda na to, że ktoś przypadkowo włączył projektor pamięci i teraz na ścianie pojawiają się kadry z cudzych snów. Miękkie światło, folia lekko szeleści, ktoś tańczy z niewidzialnym przyjacielem, a ktoś nagrywa to na starą„ósemkę” – tylko po to, żeby potem obejrzeć to ponownie i znowu nie zrozumieć, gdzie był sen, a gdzie życie. Wszystko dzieje się jakby na półsnu: rozmyte twarze, nieco opóźnione ruchy, śmiech przez szelest dźwięku. I nagle staje się jasne – cały ten kalejdoskop ujęć, scen i odbiciach był dla jednego kadru. Gdzie miga ktoś bliski. A może po prostu własne odbicie w szkle obiektywu.