To The Sandals

Koszmary potrafią przebierać się za taneczne światła. Na pozór klub, muzyka, tłum nóg w niekończącym się rytmie„tam i z powrotem”, a w środku wciąż szeleści pamięć o czerwonych ostrzach i ciężkich snach. Miasto może zamknąć się przed nosem, jak witryna po zamknięciu, ale czyjaś wyciągnięta dłoń nagle łamie ten zamek. Piosenka przypomina dziwny parad obrazów – od transakcji mlecznych po pęknięte piętę – jakby chaos ulic i snów połączył się w jeden strumień. W tym strumieniu jest miejsce na taniec, który wyciąga na zewnątrz całą ciemność, aż zaczyna świecić neonem.