Вальс-бостон

Jesień w tym walcu nie jest smutna, ale gra swoją grę: liście wirują jak suknia na balu, saksofon szepcze, a gdzieś na podwórkach ściany domów stają się świadkami małego cudu. Wszystko wokół jakby zapomina o czasie – nawet stare ściany zakochują się we własnej młodości. Trochę słodkiej nostalgii, odrobina tęsknoty i ten sam sen, w którym płyta kręci się w nieskończoność, a jesień tańczy, jakby to było jej ostatnie święto.