Spaces

Jakby przebudzenie po zbyt długim śnie, kiedy głowa wciąż jest zamglona, a rzeczywistość wydaje się lekko zamazana przez filtr. Poczucie, że bez kogoś bliskiego jest pustka, ale z tą osobą zamienia się ona w niekończącą się atrakcję, od której zarówno przerażające, jak i niemożliwe jest odejść. Na granicy szaleństwa, ale w tym szaleństwie jest tak wiele życia, że nawet mgła w głowie brzmi jak muzyka.