Limewire

Tutaj wszystko jest na krawędzi nerwów – delikatność, strach przed powiedzeniem czegoś zbędnego i to znane„później na pewno powiem”, które z jakiegoś powodu nigdy nie nadchodzi. Piosenka brzmi jak wewnętrzna panika owinięta miękkim kocem: wydaje się, że jest ciepło, ale pod spodem czuć niepokój. To jeden z tych utworów, przy których po prostu stoisz w kuchni, mrużysz oczy przed porannym światłem i nagle przypominasz sobie, że wszystko już nie jest takie jak kiedyś. Nawet ulubiony zespół.