bellissimissima <3

Rozmowa, która zaczęła się od niezręcznego „come stai”, przeradza się w całą historię z winem, śmiechem i tym dziwnym uczuciem, które nie wie, jak się poprawnie nazywać. Wszystko jakby zbyt szybko: od „przyjaciele” do „kocham cię”, od żartów do wyrzutów, od „bellissima” do „dlaczego mnie zasmakowałeś”. I za każdym razem finał jest ten sam: krótkie „hej, wszystko w porządku?” zamiast pożegnania. Muzyka jakby przewijała czat od pierwszej litery do średnika. Między nimi jest chemia: trochę głupia, bardzo szczera i zupełnie niestabilna. Ta, która pozostawia lekki szum w głowie i ślad uśmiechu na ekranie, nawet gdy wszystko dawno się skończyło.